Eindelijk even niet dat felle, harde licht wat me al 6 weken dag in dag uit onrustig maakt en traanogen en een snotneus bezorgt. Even geen last van hoofdpijn door de ultradroge lucht. Me even niet hoeven insmeren als ik even de deur uitga. Even niet mezelf vervloeken als ik mijn zonnebril vergeten ben mee te nemen. Even niet jas aan, jas uit door die vervelende vlagerige wind die steeds de kop opsteekt. Let wel, ik kijk uit naar zaterdag, dat wordt genieten. Maar dan kan de korte broek aan, kan ik mij 's morgens al rustig van kop tot teen insmeren en is er een kalm zuidoostenwindje met een hoog dauwpunt en voelt mijn hoofd zich ook prima.
De laatste 2 weken ook frequent COPD gerelateerde fenomenen gehad, met de noordwester van gisteren, voelde ik ook verbetering, een tussenoplossing met droge, zonnige en warme dagen en buien dagen, is al heel wat, op naar de eerste capes van het naderende zomerseizoen, met warmte op zich heb ik geen moeite 