Welnu, de strekking van het artikel is dat TIJDENS EEN IJSTIJD, als Noord-Amerika (en Europa) onder ijskappen ligt die met die van het huidige Antarctica te vergelijken zijn, die ijskappen desondanks minder invloed op de zeestromingen lijken te hebben dan je zou verwachten. De zon blijkt ook in die situaties toch een belangrijker aandrijver te zijn dan eerst gedacht.
Ook dat niet. Een reeds bekend gevolg is in fysische rangorde verplaatst. Dat zonlicht invloed heeft op de oceaancirculatie en de vorming van diepwater reguleert was bekend (zie ook elders in deze draad mijn referentie naar een artikel uit Meteorologica). Wat nieuw is, is het feit dat de bekende albedo-feedback meer verantwoordelijk is voor het veranderen van de vorming van diepwater bij ijstijden dan het verdwijnen van het sneeuw en ijs zelf. Die albedo feedback houdt niets anders in dan er minder zonlicht gereflecteerd wordt en meer doordringt in bodem en water. Maar dat was allang bekend. De rol van de zon is dus niet groter of kleiner geworden, de werking van de albedo feedback is anders en daardoor in kracht sterker gebleken dan eerst gedacht. Zo zie ik het althans. Hierin schuilt overigens ook een zeer duidelijke waarschuwing voor het verder afsmelten van alle gletsjers en zeeijs!
Gr. Ben
Quote selectie