Het is wel opvallend hoe (relatief) laag het bodemvocht in GFS is op dit moment, gezien de natte periode.
De onderstaande afbeelding heeft het bodemvocht in de vier beschikbare lagen voor vanmiddag 12Z, geschaald tussen veldcapaciteit en "permanent wilting point" (beide parameters van GFS zelf). Veldcapaciteit is een eigenschap van de bodem en geeft aan wat het bodemvocht is na volledige verzadiging waarbij je "overtollig" vocht laat wegzakken als gevolg van zwaartekracht. Het "permanent wilting point" is een eigenschap van de bodem in combinatie met de vegetatie, het is het punt waarop de zuigspanning van de wortels onvoldoende is om ook maar iets aan water uit de bodem te onttrekken, en wanneer dat voor een langere periode aanhoudt zal de vegetatie afsterven. Als vuistregeltje kan je ongeveer aannemen dat bij 50% (halverwege die twee punten) de vegetatie stress begint te ondervinden als gevolg van watertekort.
Een grafiek voor de gridcel van De Bilt met het verloop over tijd. De 2e grafiek laat het absolute (volumetrisch) bodemvocht zien met de stippellijnen voor veldcapaciteit en "permanent wilting point":
En dat is na een natte maand:
Ter illustratie, een kurkdroge bodem, met een veldcapaciteit van 0.3 cm3/cm3 kan over een diepte van 50cm volledig gevuld worden met 150mm neerslag (0.3 * 500 mm = 150mm).
Uiteraard wordt gelijktijdig een deel van de infiltratie weer onttrokken als gevolg van verdamping. Toch zou ik verwachten dat inmiddels, bijvoorbeeld de laag van 10-40cm wel in de buurt van veldcapaciteit zou zitten. Of is die inschatting onjuist? Is dit een gebrek aan infiltratie (teveel runoff?
De respons van grondwater metingen geeft ook aan dat de neerslag diepere lagen al wel heeft bereikt. In sommige bodems (zoals veen) kan de neerslag grotendeels gelijk "doorspoelen" zonder de bovenste lagen eerst te verzadigen, ik vermoed echter dat GFS dergelijke processen juist negeert en het lijkt me geen verklaring in dit geval (en op deze schaal).