Taal is een gereedschap van mensen, mensen zijn niet het gereedschap van de taal. Dus als een manier gebruikt wordt die volgens de officiële regeltjes niet helemaal klopt, maar wél handig is en begrepen wordt, dan is het doel (effectieve communicatie) bereikt.
Maar uitleggen dat dit fout is, volgens de regeltjes dan, blijft eenvoudiger dan met de juiste argumentatie het tegendeel beweren. Het is ook een wat grijs gebied, zoals er wel meer zijn in onze taal. Logisch, taal is lenig en past zich aan, terwijl we taalregels als het ware in beton gieten. Dat schuurt soms een beetje.
Mij boeit het eerlijk gezegd ook niet. Reageerde slechts op Theo, niet als kritiek bedoelt en hij weet het verschil in definitie waarschijnlijk ook al lang.
Spreek zelf het liefst in lokaal dialect met vrienden, familie en collega's. Klinkt vaak gemoedelijker en informeler dan het standaard Nederlands. Vind verder dat er ook een duidelijk verschil mag zijn tussen gesproken taal en schriftelijke taal (die voor iedereen begrijpelijk moet zijn te lezen). Spreektaal is daarin veel flexibeler. Het enige waaraan ik mij tegenwoordig wel eens stoor is het gebruik van meerdere verschillende talen in één enkele zin. Zoals jongeren die woorden in een Nederlandse zin gaan vervangen met Engelse begrippen, terwijl daar gewoon Nederlandse woorden voor bestaan.
