Je weet het smeltpunt van zeeijs weer mooi tot -1,5°C te praten, Ben.
Ok, ok, ik bind in
. Ik was nog te voorbarig, ondanks vrij uitvoerig zoekwerk. Het lijkt erop dat een aantal studies elkaar, foutief, napraten.We weten dat het zout naar beneden toe geperst wordt, in het onderliggende water. Zie de link voor een studie uit 1974 (
) met een mooie dwarsdoorsnede van een plak vrij vers zeeijs. Je ziet heel mooi dat het zoutgehalte naar beneden toe in de ijslaag toeneemt, zoals je zou verwachten. De gemeten zijn 1 promille boven en 5 promille onder (figuur 2, pagina 3). Dat zijn waarden die beduidend minder zijn dan ik dacht. Het vriespunt van water/ijs met gemiddeld 3 PSU is -0,2°C. Nog stééds geen 0°C (ik geef niet op ), maar inderdaad zeker ook geen -1,5°C.We kunnen in ieder geval stellen dat klimaatmodellen met een aparte module voor zeeijs dit allemaal goed aanpakken: ze gebruiken een zoutheidsgehalte van gewoon zeewater rond 30 PSU, op gegeven moment bevriest het water, waarna het zoutgehalte van de ijslaag wordt aangepast. Eerst is het zoutgehalte bijna 0 bovenaan en onderin een klein beetje, maar later in de tijd wordt het geleidelijk weer meer. Dit heeft vermoedelijk ook te maken met zoutdepositie vanuit de lucht op het ijs.
Wat betreft de efficiëntie van het proces: in de natuur verloopt het proces -mogelijk- minder efficiënt, omdat bijvoorbeld de afvoer van het zout niet optimaal kan verlopen door stroming onder het ijs die zout 'terugdrukt'. Let wel, ik verzin maar wat. Wel gek dat het laboratoriumexperiment tot een 1/3de reductie kwam, maar een simpele meting van een plak ijs laat zien dat de PSU van ~30 naar 1 tot 5, gemiddeld 3 PSU gaat. Een reductie tot 1/10de dus.
Vers zeeijs bevat dus nauwelijks zout en heeft een vriespunt binnen tussen 0 en -0,2°C. Naar mate het ouder wordt, zakt het vriespunt heel langzaam weer. Desondanks komt het niet lager dan zo'n -0,5°C, lijkt het. Je hebt gelijk!
Gr. Ben
Bericht laatst bijgewerkt: 09-08-2010 11:23