Het blijft een uitdaging om de massaveranderingen op Antarctica zo goed mogelijk in beeld te brengen. Elke meetmethode heeft zijn voor- en nadelen. Bij hoogtemetingen moet je weten wat de dichtheid is van de bovenste sneeuw- en firnlaag. Die kan uiteenlopen. Gravitatiemetingen hebben als nadeel dat de resolutie niet groot is, en dat je moet corrigeren voor massaveranderingen in de aardmantel (GIA = Glacial Isostatic Adjustment).
Sinds 2010 zijn er verschillende studies verschenen van het IMBIE-team, waarbij de resultaten van de verschillende meetmethodes worden geïntegreerd, om beter zicht te krijgen op de veranderingen. Een nieuwe, onafhankelijke studie heeft de resultaten van IMBIE nu bevestigd.
https://tc.copernicus.org/articles/18/775/2024/
Het nieuwe onderzoek vindt voor de periode 2011-2020 een massa-afname van 144 +- 27 Gigaton per jaar. Dat is minder dan GRACE/NASA/JPL, die komt voor dezelfde periode op 166 Gigaton per jaar. Het verschil komt door een andere berekening van de GIA. Eigenlijk had ik er verwacht dat NASA/JPL al eerder wat bij zou draaien; dat is (nog) niet gebeurd.
Wat maakt het eigenlijk uit?
- Door beter zicht te krijgen op de massaveranderingen in het verleden zijn ook betere voorspellingen te doen;
- Als Antarctica minder smeltwater geleverd heeft moet de waargenomen zeespiegelstijging kennelijk nog meer door andere oorzaken komen.