Nogmaals dank voor je toelichting, Rutger!
Leuk de vergelijking met de grafieken, en inderdaad er zit (gelukkig) veel overeenkomst in. Het klinkt alsof dit soort berekeningen dagelijkse kost voor je is, waarschijnlijk meer dan voor mij (?).
Een nadeel van de bakjesbenadering lijkt me toch dat er weinig interactie met de omgeving is. Als we dit naar het veld vertalen lijkt het me dat dit alleen gaat over aanhangend water in de bovenste laag, en niet over de grondwaterstand?
Je laat je systeem helemaal verzadigd beginnen en stelt die situatie op 0. Betekent dat dat de bodem inderdaad kletsnat is en dat elke situatie met minder water eigenlijk al een zekere mate van droog is? De meeste tijd zal er toch een wat lucht in de bodem zitten, tenzij het grondwater echt tot het maaiveld komt of tenzij er een schijngrondwaterstand is.
In jouw systeem laat je wel water afvloeien, maar er kan geen water toestromen. Op veel plaatsen in NL is toch een zekere mate van peilbeheer, waarbij in iedere geval de sloten zo veel mogelijk op hetzelfde peil blijven. In de percelen kan bij droogte dan een 'holle' grondwaterspiegel ontstaan, waarbij als ik het goed heb wel wat water toestroomt vanuit de sloten maar onvoldoende om de verdamping bij te houden. Dat betekent dan wel dat aan het eind van de zomer het tekort minder hoog is opgelopen dan het zonder toestroming van water zou zijn.
In jouw voorbeeld is het tussen 10 en 17 september 2013 nog een stuk 'droger' dan in begin mei, terwijl er net een hele plens water is gevallen
(klik hier).
Is er dan in het veld nog vochttekort vast te stellen?
vriendelijke groeten Bart
Quote selectie